پزشکی

پزشکی بر روی طیف وسیعی از رشته‌ها، از زیست‌شناسی و فیزیک تا علوم اجتماعی، مهندسی و علوم انسانی بنا شده‌است. امروزه اکتشافات در باب ماهیت ژن‌ها و سلول‌های بنیادی، دریچه‌ای برای تعریف فیزیولوژی بر مبنای سیستم‌های مولکولی فراهم کرده‌است. این بصیرت فیزیولوژیکی راه را برای درک بهتر فرایندهای پیچیده بیماری‌ها و رویکردهای نو درمانی فراهم کرده‌است.

تلاش بشر برای درمان، از دوران پیش از باستان وجود داشته‌است و در دوران باستان نیز  گاه به عنوان بخشی از مذهب وجود داشته‌است. در یونان باستان پزشکانی چون بقراط پزشکی را به عنوان دانش و فنی مجزا مطرح کردند و بنیانگذاران راهی بودند که بعدها توسط برخی پزشکان مانند ابن‌سینا و رازی، طی شد. در رنسانس با بهره‌گیری از روش علمی پزشکی پیشرفت‌های قابل توجهی کرد.

از قرن ۱۹ بود که آنچه به عنوان پزشکی مدرن، می شناسیم، بنیان گذاشته شد. در اواخر قرن بیستم نیز ژنتیک در حوزه پزشکی، تحولی جدی ایجاد به طوری که نقش آن تغییر رویکرد از درمان محوری به حفظ سلامتی، بود.

در حرفه پزشکی، پزشکان با استفاده از قضاوت بالینی، بیمار را جهت تشخیص، درمان و پیشگیری از بیماری ارزیابی می‌کنند. در عملکرد بالینی، مراحل شرح حال، معاینه فیزیکی، تهیه فهرست مشکلات، مشخص کردن تشخیص‌های افتراقی، بررسی‌ها (شامل آزمایشها و تصویربرداری و …)، رسیدن به تشخیص و در آخر درمان انجام می‌شود. امروزه پیشرفت‌های روزمره علم و گسترش قابل توجه دامنه دانش پزشکی و شناخت بشر از بیماری‌ها منجر به تخصصی شدن پزشکی و تقسیم آن به رشته‌های مختلف شده‌است. با این حال کماکان ارائه خدمات پزشکی در بیشتر کشورها از سطح مراقبت‌های اولیه بهداشتی، با تمرکز روی عملکرد پزشکان عمومی و پزشکان خانواده شروع می‌شود و بسته به نیاز در سیستم ارجاع بیماران به سطوح دوم و سوم که خدمات پزشکی تخصصی‌تر را ارائه می‌دهند ارجاع می‌شوند.